تناسبات در نیمکت پارکی

ابعاد نیمکت و صندلی خیابانی از نسبت های متفاوتی پیروی می کند، با این حال ویژگیهای عمومی بدن انسان ها، تفاوت چندانی با هم ندارند. در طراحی هر سیستم مبلمان شهری به ویژه نشستنگاه رعایت ابعاد آنتروپوستریکی جامعه مورد نظر بسیار اهمیت دارد. با این حال، ابعاد اصلی و تعیین کننده یک نیمکت عموماً به شرح زیر توصیه می شود:

• ارتفاع نشستن از کف زمین برای مردان و زنان 440 میلی متر، عمق نزد مردان 480 و زنان 420 میلیمتر
•  متوسط ارتفاع پشتی از کف 720 میلیمتر (برای نشستنگاه پایه بلند طیفی بین 600 تا 650 میلیمتر)
• پهنا در قسمت کفل برای مردان 370 و زنان 400 میلیمتر.
•  برای راحتی بیشتر، نشیمنی کوتاه تر و عمیق تر ترجیح داده می شود (حالتی شبیه لم دادن) با ارتفاعی ما بین 395 تا 430 میلیمتر و عمقی حدود 490 تا 635 میلیمتر. در ضمن هر چه، پروفیل عرضی به فرم بدن نزدیکتر باشد و پشتی و کف شیبی مالیم داشته باشند، بهتر است.

در مقایسه این اندازه ها با اندازه های پیشنهادی در کتاب اطلاعات معماری نویفرت، این نتایج حاصل می شود:

• ارتفاع از کف زمین 415
• عمق 500
• متوسط ارتفاع پشتی از کف 725 میلیمتر.

ظرافت ها و موشکافی های زیادی در طراحی آرایش نشستن وجود دارد. از آن جمله مقدار فضای معین برای ایجاد پرایوسی نزد افرادی آشنا با هم روی نشستنگاه است. به طور مثال در طول 180 سانتیمتر به ندرت می توان بیش از دو نفر را دید در حالی که دیدگاه آنتروپومتری این اندازه برای نشستن نفر کافی است. نیمکت های رایج عموماً در طول های 120،180،240 سانتی متر ساخته می شوند. نیمکت های طویل به تخت خواب گردان بدل خواهد شد. چاره این مشکل در نظر گیری تعدادی دسته در طول نیمکت یا تکه تکه ساختن نشیمن و پشتی است.